Kontakty z dzieckiem, regulowanie /ustalanie kontaktów w Sądzie
Zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym każdy z rodziców ma prawo i obowiązek utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd w wyroku rozwodowym ma obowiązek uregulować sposób kontaktów z dzieckiem. W innych przypadkach każdy z rodziców posiada uprawnienie do złożenia wniosku do Sadu o ustalenie-uregulowanie kontaktów z dzieckiem, oczywiście dotyczy to rodzica, który nie zamieszkuje na stałe z dzieckiem. Kontakty z dzieckiem to osobiste, bezpośrednie spotkania z dzieckiem. Kontaktu z dzieckiem mogą być również nawiązywane na odległość np. za pośrednictwem programu Skype, jeżeli dziecko, bądź rodzic przebywają za granicą, lub innych sposobów komunikowania się na odległość.
KOMU PRZYSŁUGUJĄ KONTAKTY Z DZIECKIEM?
Jeżeli rodzic sprawujący stałą opiekę nad dzieckiem utrudnia kontakty z dzieckiem, wtedy uprawniony ma prawo złożyć wniosek do Sadu o uregulowane tych kontaktów. Kontakty z dzieckiem przysługują:
1. RODZICOM;
2. DZIADKOM;
3. RODZEŃSTWU;
4. INNYM OSOBOM, KTÓRE PRZEZ DŁUŻSZY OKRES SPRAWOWAŁY OPIEKĘ NAD DZIECKIEM.
Należy wskazać, że nawet rodzic pozbawiony w pełni władzy rodzicielskiej ma prawo do kontaktów z dzieckiem, chyba że Sąd orzeknie że ma również zakaz kontaktów z dzieckiem. Prawo do utrzymywania kontaktów z dzieckiem przysługuje także rodzicom, których dziecko znajduje się w ośrodku-placówce rodzino-wychowawczym, bądź rodzinie zastępczej.
SPOSÓB UREGULOWANIA KONTAKTÓW Z DZIECKIEM
Kontakty z dzieckiem są regulowane za pomocą harmonogramu który ustala są Sąd w Postanowieniu o kontaktach. Nie ma jakiegoś sztywnego schematu określonego w przepisach kodeksowych. Najczęściej są to określone dni tygodnia, weekendy, dane dni świąteczne, czas w okresie ferii zimowych oraz określony okres w wakacje letnie. Mogą to również być poszczególne określone dni, jak np.: dzień ojca, urodziny, dzień dziecka, itd. Rodzic pod którego opieką na stałe przebywa dziecko jest obowiązany do przygotowania i wydania dziecka na spotkanie z drugi rodzicem, tj. ubrać go odpowiednio do pory roku, przygotować mu odpowiedni zapas ubrań oraz rzeczy osobistych niezbędnych do przebywania u drugiego rodzica.
DOBRO DZIECKA - PRZESŁANA STOSOWANA PRZY USTALANIU KONTAKTÓW
Sąd nie jest związany tak naprawdę wnioskiem stron przy uregulowaniu kontaktów z dzieckiem, orzeka kierując się zasadą dobra dziecka. Sąd orzeknie więc tak, aby było jak najlepiej dla samego dziecka, a nie najwygodniej dla rodziców. Sąd teoretycznie może także uregulować sprawy finansowe związane z kontaktami z dzieckiem, może np. orzec o pokryciu kosztów podróży przez osobę uprawnioną do kontaktów, lub rodzica u którego dziecko na stałe przebywa. Uregulowanie przez Sad kontakty z dzieckiem powinny być przestrzegane wzajemnie przez obie strony. Kontakty mogą być oczywiście realizowane w innych terminach, niż te które zostały ustalone w postanowieniu wydanym przez Sąd, jednakże do tego wymagana jest zgoda obydwu stron. W innych wypadkach pozostają tylko i wyłącznie kontakty Sądowe.
W każdym czasie kontakty w miarę potrzeby mogą być na bieżąco zmieniane.
Zakaz kontaktów z dzieckiem, ograniczenie kontaktów z dzieckiem
Przesłanką do zakazu kontaktów z dzieckiem jest poważne zagrożenia dobra małoletniego dziecka. Ograniczenie kontaktów z dzieckiem następuje, gdy występuje zagrożenia dla dobra dziecka, chodzi tu np. o sytuację w której przebywanie zbyt długo poza miejscem zamieszkania dziecka oraz z dala od rodzica sprawującego stałą opieką nad dzieckiem wywołałoby u niego zbyt duży stres emocjonalny. W takiej sytuacji kontakty mogą zostać ograniczone w następujący sposób:
1. wykonywanie kontaktów z dzieckiem tylko i wyłącznie w miejscu stałego zamieszkania dziecka;
2. Wykonywanie kontaktów w obecności drugiego z rodziców lub kuratora sądowego, może to być nawet w obecności innej zaufanej osoby;
3. Wykonywanie kontaktów tylko przym pomocy środków porozumiewania się na odległość;
4. Zakaz kontaktowania się z dzieckiem na odległość.
Sąd rodzinny i opiekuńczy może nałożyć również inne ograniczenia co do kontaktów z dzieckiem, albowiem powyższe wyliczenia ma charakter przykładowy, obrazujący najczęściej występujące sytuacje.